Kelime Kökeni : Arapça
Sözlükte “yerleşmek, bir yeri yurt edinmek, kendini bir şeye alıştırmak”
anlamındaki vatn kökünden türeyen vatan klasik sözlüklerde ve edebî metinlerde “kişinin
doğduğu, yerleştiği, barındığı ve yaşadığı yer” mânasına gelir.
1877’de Rus işgalinden kaçarak Osmanlı topraklarına göç eden Müslüman halkın durumu
Basiret gazetesinde şöyle ifade ediliyordu “En şaşaalı evlerde otursalar da, vatanlarından
uzaklaşmanın vatanlarını kaybetmenin derin üzüntüsünü ve acısını unutamazlar. Kalplerinin
derinliklerinde her zaman bir vatan hasreti vardır, dillerinde hep vatan kelimesi vardır.”
İleride bir milletin üzerinde yaşadığı, hakim olduğu toprak ,yurt anlamına gelecek olan vatan
kelimesi başlangıçta göçmenlerin bilfiil içinden çıktıkları ve gönül verdikleri köy ve kasabayı
ifade ediyordu.
“Âmâlimiz efkârımız ikbâl-i vatandır
Serhadimize kal ́a bizim hâk-i bendedir”
(Emelimiz düşüncemiz vatanın bahtının açıklığıdır. Sınırımıza kale bizim vücut toprağımızdır.)