Kelimenin Kökeni: Arapça
Dilimizde ‘’huy, tabiat, yaratılış’’ anlamlarında kullanılan ‘’mizaç’’ kelimesi Arapça mzc
kökünden gelir. Mizāc ‘’karışım’’ demektir. Burada bahsedilen karışım ‘’bedendeki kan,
beyindeki balgam, midedeki kara safra ve karaciğerde saklı duran kara safra’’dır. İnsan
duyguları bu dört sıvıya göre şekillenir. Bu dört sıvının uyumu, fazlalığı veya eksikliği kişiyi
karakter olarak biricik yapar ve ortaya kendine has bir ‘’mizaç’’ çıkar. İlgili dört sıvı temelinde
gelişen eski çağlara ait bu tez Hümoral Patoloji veya Ahlât-ı Erbaa olarak adlandırılır.
‘’Te’sîr salup dimâğâ teşvîr
Teşvîr mizâcum etdi tağyîr’’
Fuzûlî
(Gösteriş merakı dimağıma tesir ederek saf ve temiz mizacımı bozdu.)